Op 29 augustus waren de eerste lustrumactiviteiten in Amsterdam. Workshop en wandeling.

– Met dank aan het Bob Angelofonds, Stichting Ondersteboven en Fonds 1818 voor de financiele steun en dank aan Stichting Profor voor de samenwerking.

Het was gelukkig heerlijk weer voor de vrouwenwandeling, maar eerst hadden we met elkaar een mooie dialoog over het thema. Na het welkomstwoord van Claudette opende Twie de workshop met uitleg over het thema “Moet liefde een naam hebben?” We staan voor een inclusieve samenleving. Omdat we anders zijn, zijn we niet vanzelfsprekend. We zijn ‘anders’ en willen dat ook zijn, maar hoe staan we daarin?

Het filmpje “Love has no labels” is een prachtige illustratie van de diversiteit van de liefde waar wij voor staan als Mil Colores.

In twee groepen gingen we in dialoog over een aantal uitspraken:

• Uitspraak 1 Ik ben het helemaal zat om elke keer te moeten vertellen dat ik mijn seksuele voorkeur heb. Dat hoeven die hetero’s toch ook niet.
• Uitspraak 2 Ik ben er trots op dat ik anders ben. En dat verkondig ik daarom graag.
• Uitspraak 3 Als er échte gelijkheid zou zijn, zou ik niets hoeven te zeggen. Het zou niet nodig zijn omdat het vanzelfsprekend is.
• Uitspraak 4 Mil Colores staat voor gelijkwaardigheid en zichtbaarheid zonder dat die liefde een naam moet hebben. Gaat dat wel samen?
• Uitspraak 5 Bij hetero’s denkt men meteen aan/ligt de nadruk op liefde tussen een man en vrouw, bij homo’s, lesbo’s en bi’s aan hun seksuele gedrag/het seksueel aspect.
• Uitspraak 6 Ik vind het niet nodig mijn seksuele geaardheid te benoemen. Ik wil geen stempel op mij hebben.

 

 

 

De gesprekken in beide groepen leverden veel verschillende invalshoeken op, zoals:

• Ik zeg er niets over omdat ik niet wil dat anderen iets negatiefs zeggen over mijn liefde, die is daar veel te mooi voor
• Ik zeg het juist wel omdat ik wil dat mensen nadenken over zichzelf en zich bewust zijn van kwetsende uitspraken
• Je`zou het en allen tijde moeten kunnen zeggen, maar het hangt af van de context
• Mijn andere kleur roept al zoveel reacties op dat ik niet eens toekom aan dat andere ‘anderszijn’
• Ik hing altijd een controversiele poster op op mijn werk om juist reacties te ontlokken
• Het stempel ziet er iedere keer anders uit, de mens bestaat uit verschillende identiteiten (kleur, leefstijl,..)
• Hoe veilig en vertrouwd een omgeving ook is: het is toch steeds weer een ‘drempeltje’ om het te vertellen dat je van vrouwen houdt
• Mil Colores staat voor mij voor gelijkwaardigheid en zichtbaarheid.

Tijdens de nabespreking werd gezegd het erg prettig was om in vertrouwen een vrijheid jezelf te kunnen zijn en ook goed om de verhalen van anderen te horen. Ook zei iemand af en toe verbaasd te zijn dat er zoveel terughoudendheid was om het te benoemen. Bijna alsof we terugwaren in de tijd van de vrouwenhuizen toen het lesbische een naam kreeg. En we hebben gelachen om de ‘coming out’ van de ‘zandbakpot’ (als je van kinds af aan al weet dat je lesbisch bent..). Tot slot werd gezegd: ik wil de vrouwen van Mil Colores hartelijk danken voor het creeren van een plek waar ik mijzelf kan zijn.

Een prachtige quote van een van de deelnemers (Lucienne Brouwn) nemen we tot slot graag over in deze blog als conclusie:

“Moet liefde een naam hebben?

Als liefde geen naam heeft uit angst, omdat het er niet mag zijn en daarom niet genoemd mag worden; Dan zeg ik Ja, laat de liefde een naam hebben, zo dat het niet ontkend kan worden en totale bestaansrecht heeft.

Ik voel dankbaarheid naar de mensen die nu en in het verleden ten alle tijden voor hun liefde zijn uitgekomen en voor homorechten hebben gestreden, waardoor er de liefde steeds vaker kan zijn in alle diversiteit.”

Na afloop van de workshop verzamelden we ons rond Dineke Stam, historica en gespecialiseerd in de geschiedenis van oa slavernij, die met ons een wandeling zou gaan maken door Amsterdam ZuidOost.

Wat was dat een verrassende tocht. Nooit gedacht dat er in Amsterdam ZuidOost zoveel te vinden was over bijzondere vrouwen en cultuur. We liepen door de feministenwijk en iedere straat had een verhaal!

Een prachtige wandeling waarvan we veel leerden en waar we door gingen met de ontmoeting en het praten over wat ons bindt. Dames bedankt en heel graag tot de volgende activiteit: het weekend van 7 en 8 november met een heel bijzondere workshop en een spetterend feest!